Sponning- en Groefverbinding
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een sponning- en groefverbinding, ook bekend als tong- en groefverbinding, is een methode waarbij een uitstekend deel (de messing, tong of veer) van het ene element aansluit in een verdiept deel (de groef of ploeg) van het andere element, waardoor de delen over de gehele lengte stevig in elkaar passen.
Omschrijving
Deze verbindingstechniek wordt veel toegepast in de bouw, met name bij houten materialen zoals vloerdelen, wandbekleding en dakbeschot. De verbinding zorgt voor een stabiele koppeling van de elementen en helpt verschuivingen te voorkomen. Het correct aanbrengen vereist nauwkeurigheid om een goede pasvorm en een vlak resultaat te verkrijgen.
Synoniemen
De sponning- en groefverbinding kent diverse synoniemen, waaronder mes en groef, messing en groef, tand en groef, en veer en groef.
Toepassingen
Deze verbinding wordt veel gebruikt voor het koppelen van houten planken en platen. Voorbeelden zijn onder meer vloerdelen, wanddelen, dakbeschot, plafondafwerking en diverse soorten aftimmerwerk. Ook bij plaatmateriaal zoals underlayment wordt de tong- en groefverbinding toegepast om panelen eenvoudig aan elkaar te bevestigen.
Vergelijkbare termen
Groefverbinding
Gebruikte bronnen: